Ons laatste Nieuws

Bruggink bijeenkomst Tweede Kamerleden in de Zorg

Highlights:

1. Binnenkort wordt een PvdA wetswijziging ingediend om de Wet Geneesmiddelenprijzen (WGP) niet meer te baseren om de 3 omringende landen, maar op 10 Europese landen.
2. Ter tafel werd ook voorgesteld om een DBC “Goed Gesprek” in te voeren.
3. Protocollen zijn als lantaarnpalen, ze geven licht in het donker, slechts een beschonken zot houdt zich er aan vast.
4. Een voorwaardelijke toelating moet apart worden gefinancierd en vormt zolang nog geen aanspraak.
5. Zorgverzekeraars neigen naar een intramuraal preferentiebeleid.

Op 29 november j.l. organiseerde Bruggink Communication Support een bijeenkomst met 2^e Kamerleden en zorgpartijen over actuele thema’s in de zorg. In het forum hadden de volgende personen zitting: 

T. Kuzu, Tweede Kamer woordvoerder volksgezondheid PVDA

Mw. S. Kemperman, bestuurslid/portefeuillehouder Volksgezondheid Jonge Democraten

Mw. M. van Berkel, voorzitter werkgroep VWS, CDJA (Christen Democratisch Jongeren Appel)

E. Slootweg, wetenschappelijk medewerker wetenschappelijk instituut CDA

B. Stolk, voorzitter partij commissie Volksgezondheid VVD

B. Boer, bestuurslid CVZ

R. v.d. Plank, lid Raad van Bestuur de Viersprong / gespreksleider.

Verder aanwezig: M. Favié (Bogin), B. Drese (NVZA), vd Meer (KNMP)

Inleiding Boer

Na het welkomstwoord van vd Plank, begon Boer aan zijn inleiding. Het zal niemand ontgaan zijn dat vandaag Volkskrant en andere media de nadruk legden op de Dure oncolytica. De stelling van Boer luidt: “Het is niet onethisch om het niet over kosteneffectiviteit (CE) te hebben.” Twee argumenten hiervoor: 1. Een euro kun je maar één keer uitgeven. Daarom graag uitgeven op de beste manier. Het BKZ-plafond is immers een vast gegeven. 2. Artsen handelen vanuit richtlijnen, maar hebben ook een maatschappelijke verantwoordelijkheid. Vd Plank vraagt in welke kamer dit laatste item thuis hoort: de 2^e Kamer, de spreekkamer of de huiskamer. Boer heeft liever een afweging bij een individuele patiënt wat een therapie aan kosten meebrengt dan een kader van bijv. € 80.000,- per jaar, dus het antwoord is; in de spreekkamer, en in de 2^e Kamer, en daar waar richtlijnen gemaakt worden.

Discussie

Favié stelt dat de beste therapie best duur kan zijn. Kuzu vraagt zich af of het enen leven meer waard is dan de andere. Deze vraag wil hij liever vermijden. Hij heeft liever een kwalitatieve grens dan een kwantitatieve grens van bijv. € 80.000,- per jaar. Liever bekijkt hij dus de meerwaarde van een behandeling. Het CVZ moet hierin adviseren, de 2^e Kamer besluit. Het verhaal van Boer is Wilna Wind uit het hart gegrepen. We moeten beginnen bij de inhoud en niet bij het geld. Een geneesmiddel moet aan de andere kant niet bijvoorbeeld 2 maanden meer levensellende geven. Vd Meer geeft aan dat het probleem is dat nieuwe middelen vaak nog niet in de richtlijnen zitten, en vaak weten we de meerwaarde nog niet. Klompstra (verpleegkundige) vindt dat we ook de patiënt moeten betrekken, zou die patiënt dit allemaal nog wel willen. Jedema (Min. Van Financiën) geeft aan dat bij jonge kinderen, de ouders vaak ja zeggen tegen alle mogelijkheden van behandeling. Spronk (ZZP) vindt dat het kostenbewustzijn van de patiënt beter moet.

DBC Goed Gesprek

Stolk wil een medisch-ethische discussie en niet weer een discussie over geld. Een consult met de patiënt is vaak te kort. Hij pleit voor de invoering van een DBC Goed Gesprek, waarin soms ook gezegd kan worden dat de dood geen nederlaag is. Dutree (Nefarma) geeft aan dat het in de Volkskrant genoemde bedrag aan oncolytica 383 miljoen per jaar bedraagt. Liever wil hij deze kwestie naar een Europees niveau tillen. Visser (Patiëntenronde) vermeldt een casus van een patiënt voor wie een eigen bereiding € 3.000,- kostte. Toen een farmaceutisch bedrijf dit middel registreerde en in de handel bracht kostte dezelfde behandeling € 150.000,- per jaar. Kuzu vindt het Europese niveau te lang duren. Intussen moet er ook wat gebeuren. Kemperman pleit voor invoering van een Centraal register van Wilsverklaringen. Boer vindt nog steeds dat het individuele belang groter is dan het collectieve belang. Stolk vult aan dat artsen daarom nu al anders moeten worden opgeleid. Er is onvoldoende aandacht voor gesprekken hierover met de patiënt. Nu worden vaak moeilijke gesprekken vaak gedaan door jonge arts(assistenten). Volgens van Wieren (NZa) is een DBC Goed Gesprek uitstekend uitvoerbaar. We moeten alleen perverse prikkels vermijden. Verzekeraar ONVZ ziet hier geen rol voor de zorgverzekeraar, maar Mol (Achmea) bestrijdt dat Dienstverlening kan ook een goed gesprek inhouden. Hij staat daar niet negatief tegenover. ONVZ nuanceert eerdere ontkenning en vindt dat zij niet tussen arts en patiënt moeten komen. Volgens Boer is er ook geen aanpassing van de wet nodig om deze DBC in te kunnen voeren. Volgens Wind wordt er al te lang gesproken over de kosten per patiënt. We moeten vooral twee dingen doen. 1. Met de patiënt de toekomst van behandeling bespreken en vragen of de patiënt dit nog wel wilt en 2. De praktijkvariatie van behandeling openbaar maken. Stolk is erg tegen protocollering. Maak de behandeling individueel. Protocollen zijn als lantaarnpalen, ze geven licht in het donker, slechts een beschonken zot houdt zich er aan vast.

Prikkel eigen bijdrage

Slootweg geeft aan dat de gang normaal is van verkiezingsprogramma via het Centraal Planbureau naar implementatie in maatregelen. Dat heeft het Wetenschappelijk Instituut ook gedaan. Ook de vraag wat het individu kan bijdragen. Er moet ook een prikkel zijn vanuit de Eigen Bijdrage. Dit laatste spreekt Kuzu totaal niet aan. Ieder individu heeft al een Eigen Risico. Dat moet je niet ook nog eens nog eens doen per DBC of per gesprek. Visser vraagt niet zonder sarcasme of de pil van Drion ook niet gelijk opgenomen kan worden. Neuroloog Willems wil de financiële discussie niet in de spreekkamer. Een gesprek komt niet voldoende naar voren in de DBC. Het betaalt zich wel uit omdat aanvullend onderzoek vaak dan al niet meer nodig is. Boer vermeldt dat de term van Borst hiervoor “Kijk- en Luistergeld” is. Misschien moeten we niet  de DBC Goed gesprek toevoegen, maar perverse financiële prikkels wegnemen, zoals het almaar productie draaien. Vaak koste het maken van een MRI minder tijd van de arts dan uitleggen dat het niet nodig is. Volgens Stolk zou dan de huisarts die rol moeten hebben. Ook Drese is het hier mee eens. Ook hij pleit voor een eventuele eigen bijdrage bij de behandeling. Ook Jedema vindt een vorm van Eigen Bijdrage zeer nuttig, maar van de Planck geeft aan dat een eigen bijdrage ook kan leiden tot onderhandeling.

Grenzen aan solidariteit

Kemperman memoreet dat deze discussie al erg oud is. Ongeveer 7 jaar geleden kwam de RVZ al met een rapport Zinnige en Zuinige Zorg. Als we nu niets doen gaat gewoon het eigen risico jaarlijks omhoog. De discussie moet ook op het niveau van de 2^e Kamer worden gevoerd. Kuzu pleit voor iets per behandeling of therapie. De Reijke geeft aan dat we aan de grenzen van de solidariteit komen. Wat doen de gemeenschap straks bij een kindje dat 5 miljoen kost per jaar? Zij pleit daarom toch voor een grens. Kemperman ziet aankomen dat als je een grens stelt, de prijzen zullen zakken. Kuzu vindt van niet, omdat prijzen vaak geheim zijn. Hij wil een grens per therapie bij bewezen meerwaarde.

Geneesmiddelen als technologie

Kortekaas komt op voor de geneesmiddelen. Hij stelt dat er “slechts” € 400 miljoen aan oncolytica wordt uitgegeven. Dat is maar € 25,- per Nederlander Vergelijk dat met de uitgaven voor vuurwerk, met € 25,- kom je nergens. Geneesmiddelen zijn een vorm van technologie, vergelijk het liever met technologie van bijvoorbeeld ASMI. Kuzu stelt dat alles meetbaar is. Er is een spanningsveld tussen innovatie en het geld dat besteed kan worden aan geneesmiddelen en beveelt de sector aan om aan te tonen wat de meerwaarde van geneesmiddelen is. Antonisse vergelijkt geneesmiddelen met een chirurgische behandeling. Voor geneesmiddelen moet een dik pak dossier worden ingediend bij het CV, maar een chirurg kan morgen beginnen met een nieuwe techniek. Uit de zaal wordt gesuggereerd dat ziekenhuisapothekers het goed gebruik van geneesmiddelen heel goed kunnen monitoren en bijsturen. Boer stelt dat monitoren van geneesmiddelen niet alleen toetsen inhoudt, maar ook blijven toetsen.

Inleiding Kuzu

Kuzu ziet nog veel besparingsmogelijkheden op geneesmiddelen. Voorwaardelijke toelating heeft nog een risico. Als he middel eenmaal toegelaten is, is het heel moeilijk om het later van de markt te halen. Zie het voorbeeld bij Pompe en Fabry. Er moet dus, ook volgens Boer, een periodieke toetsing komen. Bij een voorwaardelijke toelating hoort een aparte financiering en kan het zolang nog geen aanspraak worden. Vroeger waren er “potjes” voor, maar volgens Kemperman maakt dat het gevoel nog niet anders. Kuzu constateert dat de Haagse werkelijkheid vaak anders is dan in de rest van het land. Het preferentiebeleid en de WGP zijn maatregelen die de patiënt nog niet direct raken. Kuzu wil een wetswijziging indienen om de WGP te baseren op het prijsniveau van 10 Europese landen, in plaats van de huidige 3 omringende landen. De verwachting is dat de prijzen dan zullen dalen. Dutree merkt op dat de WGP nu stabiliteit voorstaat. Waarom zou je het veranderen? Bovendien is verandering nog geen garantie voor prijsdaling. Volgens Kuzu gaat het wel weken bij merkgeneesmiddelen. Bybau (Achmea) nuanceert dat het werkt bij intramurale geneesmiddelen. Bij intramurale geneesmiddelen is te weinig transparantie. Drese meldt dat zorgverzekeraars nu al neigen naar een intramuraal preferentiebeleid. De valkuil is dat de intramurale kosten voor distributie en farmaceutische zorg moeten betalen uit de inkoopkortingen. De transparantie ondermijnt de onderhandelingspositie met de fabrikanten. Vd Meer stelt dat het preferentiebeleid veel geld heeft opgeleverd, maar dat het nu de bodem heeft bereikt. Het basreen van de WGP op 10 Europese landen heeft tot gevolg dat parallelexport zal toenemen, en dat er vervolgens tekorten ontstaan in eigen land. Vd Meer heeft liever Europese prijzen. Kuzu vindt echter dat met deze wetswijziging de prijzen al naar elkaar toe zullen groeien, en daarop neemt de parallelexport af.

FarmaActueel®

BvS 1/12/13