Ons laatste Nieuws

De TNF-alfaremmers vormen een actueel onderwerp binnen farmaceutisch zorgland. “Het zijn fenomenale geneesmiddelen die door 30.000 mensen worden gebruikt en waarvan circa 3000 het thuis toedienen of krijgen toegediend. Nu heeft de overheid bepaald dat TNF-alfa remmers per 1 juli 2011 alleen nog worden bekostigd via het ziekenhuis. Dat betekent dat deze middelen niet meer via de 1^e lijn verkrijgbaar zijn. Een ongewenste situatie vanwege de kwaliteit en doelmatigheid van geneesmiddelen gebruik die de overheid nastreeft. Volgens mij wil de overheid willens en wetens deze middelen overhevelen met verliesgevend resultaat bij aflevering. Het enige doel daarbij is 25 miljoen euro te besparen om daarmee een eigen bijdrage voor GGZ in de 2^e lijn te voorkomen. Er wordt selectief gewinkeld om een besparing te realiseren. Deze maatregel moet terug naar de tekentafel. Het levert slechts een geringe bezuiniging op voor het ministerie en leidt tot grote onrust bij patiënten en specialisten. Ziekenhuizen worden verantwoordelijk gemaakt, maar zijn er nog niet klaar voor. En de koek is nog niet op. Na de TNF-alfaremmers heeft de overheid ook plannen om andere middelen over te hevelen naar het ziekenhuis zoals oncolytica, groeihormonen en fertiliteitshormonen. Dit moeten wij niet willen. De farmaceutische zorg rondom TNF- alfaremmers is nu goed georganiseerd. Door de voorgestelde maatregel worden ziekenhuisapothekers opgezadeld met een verliesgevende activiteit. Voor enkele middelen bestaat er een generieke variant, maar niet voor alle.”

Van ZZ naar GG

De discussie over de TNF-alfaremmers vormen het slot van Graatsma’s betoog waarin hij de ontwikkelingen op het gebied van farmaceutische zorg onder de loep neemt. “We zien de ontwikkeling van zorg en ziekte (ZZ) naar gezondheid en gedrag (GG). Marktwerking zorgt ervoor dat elke schakel in de keten toegevoegde waarde gaat leveren. Wil je die toegevoegde waarde hebben, dan moet je ervoor betalen. Je krijgt dus meer toegevoegde waarde, maar het kost ook meer en dat legt druk op de zorgkosten.”

De ziekenhuisapotheker toont binnen zijn vakgebied hoe dure geneesmiddelen drukken op het budget. “Van alle intramurale geneesmiddelenkosten gaat de helft naar dure geneesmiddelen; 325 miljoen gaat naar 33 actieve stoffen.”

Zichtbaar actief

‘Kwaliteit door kennis’ is het adagium van Stichting Apotheek Haagse Ziekenhuizen. Graatsma toont in een notendop wat de ziekenhuisapotheker doet en welke verantwoordelijkheid hij heeft in de gemiddeld zes dagen dat een patiënt in het ziekenhuis verblijft en dat voor 1,7 miljoen ontslagen en opnames per jaar. “We willen zichtbaar actief worden, als eerste voor (risico)patiënten. We werken aan kwaliteit, veiligheid en doelmatigheid. We zorgen voor continuïteit in de farmaceutische (patiënten)zorg. We werken aan innovatie, wetenschap en kennisdeling. Wat kan worden verwacht in de toepassing van geneesmiddelen? Specialistische, farmaceutische patiëntenzorg. We zijn kwaliteitsbewust en reduceren de risico's. Wij optimaliseren de processen van bereiding tot distributie; de ziekenhuisapotheker als behandelaar en voor schrijver. Die situatie kennen we al in Engeland. De ziekenhuisapotheker stemt daar de thuismedicatie af op de medicatie rond de operatie. Collega Koos Brouwer in Heerenveen is daar al mee bezig. Ziekenhuisapothekers voldoen aan allerlei kwaliteitseisen waarmee we in de kliniek een positie als octopus hebben verworven. We leren onze medisch specialisten hoe ze moeten of kunnen bezuinigen. De arts verzint iets voor de patiënt en wij zijn met artsen in gesprek over aantal. Volgt er na een zesde behandeling bijvoorbeeld een zevende. Wij denken dat er op dat gebied nog wel winst te behalen valt.”