Ons laatste Nieuws

Dagvoorzitter Maarten Broers, hoogleraar Klinische Epidemiologie VUmc en reumatoloog, stelde de Kamerleden een drietal vragen:

1.    Bent u het er mee eens dat de groei van de zorgkosten gelijke tred moeten houden met de groei van het Bruto Binnenland Product (BBP)?

2.    Wat is het effect van het huidige beleid?

3.    Als de groei in de zorgkosten groter is dan gewenst, wat dan?

Volgens Mulder lopen de zorgkosten uit de hand. Nu maken zorgkosten al bijna 20% uit van de Rijksbegroting. Daarmee staat de solidariteit onder spanning. Probleem is dat de Nederlander niet weet wat hij betaalt voor zorg. Dat kan oplopen tot zo’n € 5.000,- per jaar als we alle andere bijdragen aan zorg meerekenen. Op termijn zullen meer eigen bijdragen en meer eigen betalingen onvermijdelijk zijn. Eind januari 2012 is er in de 2^e Kamer een debat over het zorglandschap, de hoofdlijnen van de 1^e en 2^e lijn. Zorgverzekeraars komen nu na 5 jaar in hun rol. Wat Mulder bevreemdt is de deal die Menzis met het Hagaziekenhuis heeft gesloten, waar hij zich afvraagt of dat het eind van het DOT-tijdperk inluidt. Voor een vaste aanneemsom heeft Hagaziekenhuis zich gecommitteerd voor Menzispatiënten.

Bruins-Slot wil nu een stip op de horizon zetten en 20 jaar vooruitkijken. Daarom nu keuzes maken voor de toekomst, waarbij de kwaliteit behouden blijft. Zij ziet graag weer de AWBZ-polissen van vroeger, wil onderzoeken hoe 1^e en 2^e lijn kunnen samenwerken, daarbij verwijzend naar het januaridebat. Zij wil toe naar outcomefinanciering, waarbij de zorg ook verantwoording aflegt en de kosten goed beseft worden. Concentratie en specialisatie van ziekenhuizen wil zij goed onderzoeken op betere en goedkopere zorg. De groei van het BBP van 0,5% in onevenredig met de zorggroei, dus deze moeten nu niet met elkaar verbonden worden.

Van der Veen ziet in de zorggroei ook de private lasten stijgen. Er mogen dan geen bezuinigingen plaatsvinden en er moeten fundamentele keuzes gemaakt worden. Van der Veen vraagt zich af of aan het recht op zorg, zoals in de Zorgverzekeringswet is vastgelegd, grenzen gesteld moeten worden, Ook moet naar de organisatie van de zorg worden gekeken om het systeem nog efficiënter te maken. We moeten ons realiseren dat na et uitsterven van de babyboom er op langere termijn krimp in de bevolking kan optreden. De kosten kunnen dan ook minder worden.

Langer leven, langer werken

Antonisse (AstraZeneca) vraagt hoe het panel denkt over de opbrengsten in de zorg. Mulder geeft aan dat we nu 8 jaar langer lever, waarvan 6 jaar door verbetering in de zorg. Dan zouden we tot ons 73^ste moeten kunnen doorwerken. Bruins Slot dat dat niet evenredig samen gaat. Want dat zijn niet allemaal gezonde jaren. Mulder mist in het zorgdebat de werkgevers. Ook Leerink (Menzis) is van mening dat ook met een chronische ziekte kun je tegenwoordig langer doorwerken.

Keuzes in de toekomst

Van der Meeren (CZ) roept de politiek op om de casuïstiek te overstijgen en keuzes te maken. Van der Veen vindt dat de patiënt in een afhankelijke positie verkeert van de arts of deze wordt behandeld. Het is wel een politieke afweging hoelang door te behandelen. Volgens Wind (NPCF) moet de politiek de behandeling niet alleen aan artsen overlaten. Soms wordt er ook teveel zorg geleverd.

Van de Starre (NVZ) maakt zich zorgen om het macrobeheerinstrument en wijst op de Motie Mulder, waarbij de overschrijding van enkele ziekenhuizen over alle ziekenhuizen ( ook de goede dus) uitgesmeerd wordt. Leerink (Menzis) noemt de risicoverevening in de GGZ. Die is er nauwelijks, waardoor het risico van selectie bestaat. Rutgers (AstmaFonds) zou meer willen besteden in preventie van roken. Dit levert meer op dat sommige zorgkosten. Maar volgens Mulder is dat geen oplossing, wat weer bestreden wordt door de voorzitter.

Behandeling van kanker en levenseinde

Van de Hoeven (NVMO) ziet in de toekomst veel meer kankerpatiënten en vraagt om een bovengrens van de behandeling aan de politiek. Mulder heeft in zijn VVD-fractie de grens van € 80.000,- voorgesteld, maar dat is afgewezen. De grans kan ook niet worden gesteld via de leeftijd, maar via de weg van kwaliteit van leven. Bij Mulder bestaat het beeld dat de dokter maar doorgaat met behandelen, maar volgens Rutgers vraagt de patiënt er om. Bruins Slot vraagt zich af of deze discussie door de politiek of door de zorgverzekeraars thuis hoort. Van der Veen zegt dat er nog altijd veel wantrouwen is: wordt er altijd wel goed behandeld, en moeten de Dure Geneesmiddelen zo duur zijn? Leerink (Menzis) meldt dat er nu al bij de TNF-alfaremmers een pijngrens zit. Mooi om naar de toekomst te kijken, maar nu zijn er ook al problemen. Wind geeft aan dat patiënten soms ook wel dood willen gaan en niet doorbehandeld willen worden. Daar moet de politiek over beslissen. Antonisse (AstraZeneca) meldt dat de kosten per QALY uitgedrukt kunnen worden. Dit kan gebruikt worden bij het toetsen van de behandeling, net zoals het wordt gebruikt bij de toelating van geneesmiddelen. De keuze om het budget te verlagen is niet altijd de beste.

Opbrengsten en efficiëntie

Er wordt uit de zaal gesuggereerd dat zorg besparingen oplevert in Sociale Zaken en Economie. Mulder antwoordt, dat het een uitdaging is om deze mensen aan het werk te krijgen, maar dat hij nog geen project daartoe heeft gezien. Van der Veen is het met de stelling eens. Op de vraag waarom er nog steeds een budgetkader beheersinstrument is, antwoordt Mulder dat dat nodig is voor kostenbesparing. Van der Meeren stelt dat daar waar veel specialisten werken ook veel zorg wordt geleverd. Het verschuiven van zorg van de 2^e naar de 1^e lijn moet niet leiden tot het opnieuw invullen van die lege bedden. Albada (NVR) zegt dat lege plekken altijd worden opgevuld in ziekenhuizen, niet omdat we patiënten van de straat plukken, maar omdat er wachtlijsten bestaan.

Aanneemsom Menzis – Hagaziekenhuis

Mulder vraagt Leerink om uitleg over de aanneemsom die Menzis betaalt aan het Hagaziekenhuis voor de zorg. Volgens Leerink is dit een prikkel om geen onnodige dingen te doen in het ziekenhuis. Van der Veen vraagt vervolgens wie dan die keuzes in de behandeling maakt. Leerink stelt duidelijk dat dat het ziekenhuis is. Als voorbeeld noemt hij de behandeling van longkanker, die tot 3x duurder is in verschillende ziekenhuizen. Van der Meeren (CZ) spreekt liever een maximale productie af. Van der Hoeven (NVMO) geeft aan dat oncologen veel doen aan kwaliteit en outcome van de behandeling. Albada (NVR) zegt dat de reumatologen nu onderzoek doen naar het stoppen van TNF-alfaremmers.

Van der Veen wil de politiek een ondergrens laten leggen aan het zorgaanbod. Mulder wil het liefst de DBC/DOT weg hebben omdat het de verrichtingen stimuleert: Als je voor DOT’s betaalt, krijg je DOT’s. Liever wil hij outcomefinanciering of een aanneemsom.

Edgar (Achmea) is eerder bezorgd over de explosieve kostengroei door ketenzorg. De voorzitter geeft aan dat daardoor nu wel meer diabeten worden behandeld. Volgens van der Meeren (CZ) diabetes nu € 90,- per verzekerde per jaar. In de toekomst scheelt behandeling nu echter veel kosten later. Van der Starre (NVZ) vraagt zich af waar een betere kostenbeheersing in het buitenland werkt.

BvS FarmaActueel®

12 december 2011