Ons laatste Nieuws

In de apotheek stapt een vreemdeling binnen. Nou zijn we allemaal op zijn tijd vreemdeling, maar in een dorpsapotheek ken je je mensen.

Deze figuur is echt nooit eerder bij ons in de zaak geweest. Achter de opstand wordt al gefluisterd dat er misschien wel een mystery guest aan de balie staat. De man in kwestie lijkt het meest op een vakantieganger die ergens een afslag naar Spanje heeft gemist: korte broek op de knieën, de broekband ruim onder het begin van zijn ondergoed en zijn Hawaïhemd hangt in het midden met twee knopen aan elkaar. Hij wil de apotheker wel spreken dus ik daal af langs de trappen van mijn ivoren toren. Mij is meermalen voorgehouden dat ik achter mijn balie vandaan moet komen dus ik loop door en steek ter begroeting mijn hand uit. Duidelijk een gebaar dat hij niet verwacht, maar hij pakt het meteen goed op. Na deze kennismaking komen we toe aan de vraag waarmee hij is binnengelopen. “Ik was op zoek naar geneesmiddelen…” begint hij met een grijns op zijn bruinverbrande kop.

Ik besluit het spelletje mee te spelen. “Geneesmiddelen…” herhaal ik zijn vraag, “bedoelt u medicijnen?” Na zijn instemmend geknik kijk ik met een zoekende blik door de publieksruimte. “Medicijnen… tsjaa… ik heb eigenlijk alleen keukenkastjes staan vandaag” Zonder blikken of blozen antwoordt mijn gast dat hij er eentje zoekt met een linksdraaiend deurtje want dat helpt beter bij maagklachten. Als we samen voor het schap ‘Spijsvertering’ staan doe ik er nog een schepje

bovenop: “U treft het, ik heb ze vandaag in de aanbieding met een glazen planchetje…” Mijn vraag of er nog andere besteklaatjes in huis zijn wordt ontkennend beantwoord. “Ik denk dat ik mij gisteren wat teveel heb bemoeid met de grillroosters” zegt hij ter verduidelijking.

Niet veel later vertrekt mijn klant richting Hawaï met twee doosjes Maalox. De grijns van or tot oor die zijn doorstoofde gelaat nu siert, heeft de klachten al voor minstens de helft laten verdwijnen. Dat mag je van mij best een humoraal effect noemen.